فرآیند کار فشرده ادغام تجهیزات مختلف در یک سیستم خودکار یک مشکل اصلی در اتوماسیون آزمایشگاهی امروزی است. استانداردهای سخت افزاری و نرم افزاری برای تسهیل یکپارچه سازی تجهیزات و در نتیجه کاهش چشمگیر هزینه و تلاش برای توسعه آزمایشگاه های کاملاً خودکار مورد نیاز است. ادغام دستگاه های مختلف آزمایشگاهی فیدارنیک در یک محیط اتوماسیون کاری مدت هاست که یک کار دشوار بوده است. در یک آزمایشگاه کاملاً خودکار، مسائل یکپارچه سازی حتی بیشتر مورد نیاز می شود. بسیاری از رابط‌ها، پروتکل‌ها و مفاهیم اختصاصی دستگاه درگیر هستند و بدتر از آن، فروشندگان در این بازار قادر به توافق بر روی یک استاندارد کنترل مشترک نیستند. چنین استانداردی کاربر را قادر می سازد تا آزمایشگاه خود را به عنوان یک محیط ناهمگن پیکربندی کند که پیکربندی آن ساده تر، گسترش آن آسان تر و هزینه نگهداری آن بسیار کمتر است. https://en.wikipedia.org/wiki/Laboratory
آماده باشید یا نه، باید برنامه ریزی کنید که چگونه با اینترنت اشیا فیدارنیک برخورد کنید. صرفاً نادیده گرفتن آن یک گزینه نیست. ممکن است بتوانید نفوذ آن به آزمایشگاه خود را به تعویق بیندازید، اما این به سرعت به یک گزینه غیرقابل اجرا تبدیل خواهد شد زیرا تولیدکنندگان بیشتری اینترنت اشیا را در ابزار خود قرار می دهند. یک دوره بسیار عاقلانه تر، پذیرش اینترنت اشیا است، اما در یک فرآیند کنترل شده برای کاهش خطر نقض امنیت.
بنابراین، اینترنت اشیا چیست؟ یکی از ویژگی هایی که معمولا ذکر می شود این است که بر ارتباطات ماشین به ماشین فیدارنیک متمرکز است. فراتر از آن، به طور کلی به هر وسیله ای اعم از مجازی یا فیزیکی اطلاق می شود که می تواند به طور مستقیم یا غیرمستقیم به اینترنت متصل شود. https://fidarnic.com/
